کد خبر:4144
پ

محافظت سازه های آبخیز دهستان ایپک از شهرک صنعتی اشتهارد در برابر سیلاب

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی جهان البرز، حسین نعمائی، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان اشتهارد امروز در حاشیه بازدید از سازه آبخیزداری مزرعه زمان آباد دهستان ایپک واقع در بخش مرکزی این شهرستان ضمن بررسی وضعیت سازه موجود گفت: اجرای پروژه های آبخیزداری گام موثری در جهت پیشبرد اهداف متعالی جهش تولید خواهد […]

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی جهان البرز، حسین نعمائی، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان اشتهارد امروز در حاشیه بازدید از سازه آبخیزداری مزرعه زمان آباد دهستان ایپک واقع در بخش مرکزی این شهرستان ضمن بررسی وضعیت سازه موجود گفت: اجرای پروژه های آبخیزداری گام موثری در جهت پیشبرد اهداف متعالی جهش تولید خواهد بود.

وی افزود: میزان، شدت و حجم بالای بارندگی طی روزهای گذشته موجب نگرانی اهالی این منطقه شده بود که پس از بازدید از سازه این نتیجه حاصل شد که علیرغم گذشت سال های مدید از ساخت سازه و پر شدن مخزن آن، نقش خود را به خوبی ایفا می کند و حجم بالایی از آب، پشت این سازه جمع شده و شرایط مناسبی برای تامین آب موردنیاز روستا دارد که امیدواریم با اعتباراتی که به اشتهارد اختصاص می یابد سازه بزرگتری در این منطقه جهت تامین مصارف آبی اهالی احداث شود.

نعمائی با اشاره به نقش مهم سازه های دهستان ایپک در امنیت شهرک صنعتی اشتهارد در برابر خطر سیلاب ها افزود: دهستان ایپک که دارای مراتع گسترده ای است، بخش عمده ای از منابع گوشتی و لبنی شهرستان اشتهارد و استان البرز را تامین می کند و تامین آب این روستاها جهت شرب و موارد مصرفی مانند دامداری ها و مرغداری ها و احیای قنوات و رونق باغداری و کشاورزی این منطقه، از طریق احداث سازه ها امکان پذیر است.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان اشتهارد بیان کرد: مناطقی که ظرفیت اجرای طرح های آبخیزداری را داشته و دارند مورد شناسایی و کارشناسی قرار خواهند گرفت تا در سال جاری نیز شاهد اجرای طرح های بزرگتر و بیشتری در این مناطق باشیم. با ترمیم و جلوگیری از تخریب سازه های قدیمی شاهد کنترل سیل و رسوب، کنترل آب های سطحی و تقویت سفره های آب زیرزمینی خواهیم بود.

وی اذعان کرد: شهرستان کهن اشتهارد با مساحتی بالغ بر ۸۰ هزار هکتار دارای اقلیم خشک بیابانی است که ریزش اندک جوی تابع وضعیت جغرافیایی و اقلیمی غالبا به صورت رگبار بوده و عمدتا از دسترس خارج می شده است، لذا آب در این شهرستان همواره مسأله مهم و مورد توجه بوده و این امر موجب کوشش بومیان برای بهره برداری از سیلاب به روش های مختلف و بروز ابتکاراتی در این زمینه شده است؛ روش هایی مانند قنات و تراس بندی روی دامنه ها، بند سار، گوراب ها، استخر، آب انبار و سدهای اصلاحی که از قدیم در این شهرستان مرسوم بوده و با فرهنگ مردم آمیخته شده است.

نعمائی اظهار کرد: این سازه های قدیمی با توجه به نقش بسزایی که در احیا و توسعه منطقه و مهاجرت معکوس دارند نیازمند ترمیم و اصلاح فوری هستند زیرا دست کم در شرایط ایران که در آن فرسایش خاک بیش از حد طبیعی و میانگین جهانی است، سیل بندها در مدت کوتاهی پر از رسوب می شوند و اگر خراب نشوند، هیچ کارکردی در نگهداشتن رسوب های بعدی ندارند. همچنین نمی توانند جریان سیل را کند کنند زیرا «حوضچه آرامش» آنها پر شده و البته شیب کلی دره و کوهستان هم که پس از ساخت سیل بند تغییری نمی کند و سیلاب با همان سرعت پیشین، از کوه به پایین روانه می شود.

انتهای پیام/

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید

اخبار فوری