شکار قورباغه‌ فضای مجازی

علت بررسی و مشخص شد که بخشی به تاریخ کشورمان برمی‌گردد که کیفیت جنس خارجی را بهتر از داخلی می‌دانیم و همیشه فکر می‌کنیم این یک اصل غالب است در حالیکه این زاییده تبلیغات غرب است و واقعیت ندارد البته کم‌کاری بعضی از دوستان داخلی نیز مزیده علت شده و این اصل را در ذهن ما تثبیت کرده و این در حالی است که بعضی از محصولات ایرانی می‌توانند با مدل خارجی آن رقابت کنند. در این متن سعی داریم به علت‌ها بپردازیم و برای اینکه به جریان یا مجموعه‌ای توهین نشود از بردن نام آنها خودداری شده است.

این بخشی از ماجرا بود؛ بخش دیگر به استراتژی سیستم‌های غربی برمی‌گردد که برای رسوخ در بازار برنامه می‌ریزند و همه دارایی خود را به یکباره ارائه نمی‌کنند. مثلا در اینستاگرام سیستم از اول می‌توانست فیلم‌های بیشتر از یک دقیقه نیز بپذیرد اما این سیستم را در مرحله چندم ارائه کرد نه در گام اول و این در حالی است که ایرانیان توانمندی‌های خود را در گام اول برای مخاطب نمایش می‌دهند به امید اینکه بدانند این همه توانمندی در گام اول که سطح آشنایی افراد با سیستم‌های پایین است بیشتر باعث سردرگمی مخاطب و ترس از مواجه شدن با این سیستم‌ها می‌شود اما ارائه گام‌به‌گام عطش می‌آفریند و مخاطب را هر بار شگفت زده می‌کند و محدودیتی را کم می‌کند که به نوعی اعتیاد آور هم است.

مثالی هست که اگر در سالن نمایش بخواهیم یک قورباغه را شکار کنیم چه کار باید انجام دهیم؟ مدل اول می‌گوید باید تعداد زیادی را بیاوریم و از یک قسمت شروع کنیم و پیش برویم که اگر بر فرض هم پیدا کنیم گرفتنش سخت تر از پیداکردنش است اما مدل دیگری هم هست؛ قورباغه علاقه زیادی به آب دارد. کافی است یک ظرف آب در گوشه ای از این سالن نمایش قرار دهیم بعد صبر کنیم، قورباغه در مدت کوتاهی به سراغ ظرف آب می ‌رود. اگر بخواهیم این قورباغه را بگیریم امکان دارد دوباره فرار کند که می ‌توانیم ظرف آب را بر روی شعله ‌ای قرار دهیم که با ورود قورباغه روشن شود که آرام آرام گرم می‌شود و داستان دوم یعنی قورباغه پخته که دیگر خودتان می‌دانید این می‌شود شکار قورباغه همراه با حذف آن از دنیای واقعی.

این داستان مدل واقعی هم در فضای مجازی دارد که نیاز‌های انسان را تحریک کرده و باعث می‌شود افراد مانند قورباغه به دنبال آب بروند و بعد در تشتی از آب پخته شوند و ندانند که این دامی است تا جایی برای آسوده شدن. لذا باید دقت کنیم که کجا هستیم و چه باید انجام دهیم. اگر خودمان و هدف خلقت را فراموش کنیم در دنیای مجازی اسیر دام‌هایی می‌شویم که فکر می‌کنیم مقصود بوده و انسان را به هدف نزدیک می‌کند در حالی که تنها دامی بوده برای حذف از دنیای واقعی.

باید به دنبال شناخت استراتژی سرویس‌ها باشیم که در زیر این همه رایگانی خود چه چیزی را مخفی کرده اند و چرا شرکت‌هایی که خود را خصوصی و به دنبال پول معرفی می‌کنند اینگونه رایگان برای کاربران خدمات ارائه می‌کنند؟ آیا اینان مذهبیان پاکی هستند که به دنبال آخرت و به دست آوردن رضای خدا هستند؟ یا برای دنیای خود برنامه‌ای طراحی کرده اند و این تنها دامی است که چهره رایگان به خود گرفته است. باید فکر و تدبیر کنیم.

پیشنهاد می‌کنم برای اینکه در این دام‌ها به سادگی قرار نگیریم به این موضوعات توجه و سعی کنیم خودمان را جای آنها قرار دهیم و استراتژی آن‌ها را درک کنیم. فراموش نشود که قرار است در این دنیا به عنوان یک انسان کاری انجام دهیم و خالق جهان از آفرینش و این جهان هدفی داشته که قرار است آن را بفهمیم و کشف کنیم. اینها ابزارهایی هستند که هر از چند گاهی باید به آنها توجه کنیم و از دام غفلت بیرون بیاییم. باشد که در هیچ دامی قرار نگیریم و رستگار شویم.

انتهای پیام/